GEÇMİŞ ZAMANLARDA Yayın tarihi: 03 Şubat 2010 Çarşamba, 854 kez okundu. Konu: Sosyal yapı  çok eski zamanlarda; Oğdarda İlk okul sağlık ocağı varken,okulunda 200 öğrenci 5 öğretmen varken. Her evin dolu olduğu,Sabrı eminin şikerde kişmiş leblebi sattığı zamanlarda, hatta Köyde 4-5 bakkal o kadar kahve bile varken. Gezlordan 4-5 çocuk okula gitmek için yola çıkarlar.Köyün en gözüpek,en korkusuz,cesur sülalesinden olan çocuklar sırlarında çantaları bellerinde ekmekleri ile güle oynaya gocoğete yambegi giderken ,ponğarın dereyi geçip ergi burgi yollara tırmanmaya başlarlar.Meşeye girdikçe kar artmaya başlar.

Nerdeyse bellerine kadar kar vardır.Sabah erkenden kimse de gitmemiştir.En cesaretli sülelenin çocukları bunlar elbet ilk önce bunlar geçecek yollardan.
Kardan yürümek nerdeyse imnaksızdır.Çocuklardan biri ilkokul 1.sınıfa diğerleri ilkokul beşinci sınıfa gitmektedirler.
Ergiburgi yolları çıkıp kapana yaklaşınca kara lastıklı ayaklar üşümeye başlar.
Meşe en küçük çocuğa korkunç görünmektedir.
Rüzgarın etküsüyle sallanan çamların uğultusu korkunç ses çıkarmaktadır küçücük yüreğini ürpertmektedir.
Büyük abileri önden o arkadan gide dursunlar artık ayaklar iyice üşümeye başlar.korumasız paltosuz çizmesiz ayaklar artık hissedilmez olmuştur.
Küçük çocuk ağlamaya başlar.
hem üşüdüğünden hem gururundan ağlamaktadır.
Büyük abiler çocuğu sırayla sırtına alırlar.bir metreyi aşan karda zaten yürümek zorken birde sırtlarında küçücük çocuk eyca zorlanırlar.
İnsanı ürperten uğultunun kimsesizliğin arasında Ğuynagaraya varırlar.Ğuynagaradaki Kürünün betonları kurudur.Çocuğu oraya indirirler.Ayakkabilerini temizlerler.Aslında onlarda üşümüşler ama sözde delikanlılık var abilik var ve alışkanlık var.
Biraz dinlendikten sonra tekrar yola koyulurlar.
Çocuğu sırta kadar sırayla arkalarına alırlar.Meşeden çığ gelen yerlerden geçerken sessiz olmaya nerdeyse nefes almamaya özen gösterirler.
Meşe ve yollar insanın üstüne üstüne gelirler.Ama çcouklar ne de olsa köyün en cesur sülalesindendirler.
Sırta çıktıklarında derin bir ohh çekerler.Küçük cocuk artık rahatlar nede olsa kar azalmış okul yakınlaşmıştır.
Okula vardıklarında dizlerine kadar ıslanmış ayakları donmuş kulakları kakal kesilmiştir.
Ama okuma aşkı başkadır.Akşam okul bitince sabah çektiklerini unutarak tekrar yola koyulurlar.

İşte dostlar bu aralar yağan 3-5 cm kar hayatı felç edince İlkokul birinci sınıfta başıma gelenleri hatırladım.
O kadar karın içinde hayatımızı nasıl devam ettirmişiz nasıl okula gitmişiz ancak çeken bilir.