- Coğrafya
- Doğa
- Nasıl Gidilir
- Tarihçe
- Sosyal Yapı
- Şiirlerimiz
- Gelenekler
- Uydu fotoğrafları
- Başarılı çocuklarımız
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Coğrafya |
| Doğa |
| Nasıl gidilir? |
| Geleneklerimiz |
| Şenliklerimiz |
| Faaliyetlerimiz |
| Şiirlerimiz |
| Oğdar Yemekleri |
| Köyümüz ile ilgili yazılar |
| Telefon Rehberi |
| Kan Grubu |
Konuk Defteri
Yıllar sonra selam yazalım kale mi kiralim
- betonkaya, 09.10.2023
Mudanya dan selamlar..
Mudanya da bahar havası yaşıyoruz..
Yusufeli hepimizi üzüyor, yüreğimizi yakıyor..
Yazın ancak geliriz o zaman da muhtemelen Eski Yusufeli sulara gömülür..
- cmustafagumus, 24.02.2023
yeni yusufelinden selamlar. eski yusufeli yavaş yavaş sular altında kalmaya başladı bir tarih sular altında kalıyor. görmek isteyenlere arkadaşlara duyrulur.
- sanikor, 23.02.2023
Artvinden hayırlı günler
- Cemal Akistanbullu, 09.11.2022
Artvinden hayırlı günler değerli oğdarlı dostlar her şey gonlunuzce olsun
- Cemal Akistanbullu, 29.05.2022
Sisteme giriş
Çevrimiçi
Şu an bağlı olan kullanıcılar:
5 konuk ve 0 kayıtlı kullanıcı çevrimiçi.
Şu anda sitemizde konuksunuz. Buraya tıklayarak ücretsiz kayıt olabilirsiniz.
5 konuk ve 0 kayıtlı kullanıcı çevrimiçi.
Şu anda sitemizde konuksunuz. Buraya tıklayarak ücretsiz kayıt olabilirsiniz.
BEN GEDİYARAM
Gönderen: Mustafa Gümüş Tarih: 06 Ekim 2015 SalıKonu: Sosyal yapı
| Yusufelili bir hemşerimizin yazdığı mektup: Hekime Balcı Siftayi bana bu koşayi veran Ömer Begefendiya teşekkur edarım. Torunuma yazdurduğum köşayazarluği dilekçesına ela haftasına cuğap geldi. Dedımki ola oğul bu dilekçayi devleta verayduh kim bilur kaç ayda gedardi. Onlar cuğabuni verana kadar zaten benımda omrum bitardi. Devlet işi bu, baksana o fener dosyasimidur na Almaniye’dan alti aydur bir turli gelamadi. Artvin’dan gelsa diyahki Hopa Daği kapaliydi ama Almaniye’da dağ yok bişe yok. Bu kışın Adapazarı’nda oğlumun yanına geldım. Allah sizi inandursun na yeduğum yeduh na içtuğum içtuhtur. Allah razi olsun çocuhlar geturiyer yapiyer ediyer ama heçbişeyın tadi tuzi yok. Diyerımki ola etmayın oğul zemheri da domates yeyilmaz, abu yaz sebzelarıni kışın almayın. Abu şehirda yaşayan çilçocuh sade fatura odamaya çalişiyer. Hafta geçmiyerki bir fatura gelmasın. Diyerım ki oğul suyun paraynan olduği yerda durulmaz gelın memleketa gedah, ama beni dinniyan yokki. Geçan gun Artvinda ki kızım aradi. Ana na var na yok oralarda diya sordi. Dedım kızım yakında seçimlar vardur, buralarda it izi kurt izina karişti. Parti başkanlari bir birına bağırıp çağıriyer. Diyerımki na hengemuz var. Abela insan gibi sakin sakin konuşsazda benda ağnasam ki bunlar bir işi becaracahlar. Hayt huyt ediyerlar, desınlarki heçonun hençeri var. Epey zamandur gozlarım gormiyerdi. Her şeyi alaca bulaca goriyerdım. Allah razi olsun oğlum dediki ana senın gozuni ameliyet etturah. Hastahanaya gettuh doktor bakti mercek koyulacah dedi. Dedımki doktor beg en eyisından koyki gozum gormazdan memleketa gedarımda derlarki gelin vurdi ya bişey ben elın lafuni çekamam. Doktor dediki sana en eyisından Amerikan mercegi takacam. Dedım tamam abu yalan dunyaya birazda Amerikanın gozinan bakem. Lafi uzatmiyah takturdum, ela goriyerımki cam gibi. Dunyaya yohardan bakiyerım. Cemilelarki ( cemre ) havada suda toprakta oynadiya herifa dedımki hayde, memleketa getmanın zamani geldi. Bu kadar gurbetlik yetar. Kuşi altun kafesa koymişlar ‘ ah vatan ‘ demiş. Sizın olsun çarşi pazarınız. Sizın olsun içilmiyan çeşma sularınız. Sizın olsun Komur dumani kirli havanız. Sizın olsun goranda selam vermiyan koni komşilarız. Sizın olsun hormonli domateslar. Sizın olsun Bursa, Uludağ, İzmit Adapazarı sizin olsun. Sizın olsun İstanbol,Ankara. Sizın olsun her şey. Yeterki siz bizim olun, bizi ve memleketi unutmayın..! Ben gediyerım… |
 |
GELMADI
Gönderen: Mustafa Gümüş Tarih: 06 Ekim 2015 SalıKonu: Şiirlerimiz
| GELMADİ Yol ettuh koçinan yaban ellara Anasi gelmadi bala gelmadi Baka kalduh arkasından yollara Geçti günlar aylar yila gelmadi Göç Göç oldi herkes getti siradan Kalanlara sabır versın yaradan Yavrum 74 ta uçti buradan Otuz beş yil oldi hala gelmadi Yollarmi yetişur dağdan ovadan Beklarım turnalar gelmaz havadan Oki firğan oldi bulbul yuvadan Uzahtur çilesi gul a gelmadi Duşmiyan kalmadi gurbet ellara Koydi felek bizi haldan hallara Sordum haber varmi esan yellara Ağladi bulutlar dila gelmadi Soylayıp Hakime dertlari sayar Gurbetta kalanlar senimi duyar Şimdi koyda kalduh iki ihtiyar Gedan getti gurbet el a gelmadi Hakime Balcı |
 |
CAN YÜCEL
Gönderen: Mustafa Gümüş Tarih: 06 Ekim 2015 SalıKonu: Şiirlerimiz
| Her Şey Sende Gizli Yerin seni çektiği kadar ağırsın Kanatların çırpındığı kadar hafif.. Kalbinin attığı kadar canlısın Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç... Sevdiklerin kadar iyisin Nefret ettiklerin kadar kötü.. Ne renk olursa olsun kaşın gözün Karşındakinin gördüğüdür rengin.. Yaşadıklarını kâr sayma: Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; Ne kadar yaşarsan yaşa, Sevdiğin kadardır ömrün.. Gülebildiğin kadar mutlusun Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin Sakın bitti sanma her şeyi, Sevdiğin kadar sevileceksin. Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın Bir gün yalan söyleyeceksen eğer Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın. Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak. Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü. Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin.. İşte budur hayat! İşte budur yaşamak, bunu hatırladığın kadar yaşarsın Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun Çiçek sulandığı kadar güzeldir Kuşlar ötebildiği kadar sevimli Bebek ağladığı kadar bebektir Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren, Sevdiğin kadar sevilirsin... Can Yücel |
 |
KURBAN BAYRAMI KUTLU OLSUN
Gönderen: Mustafa Gümüş Tarih: 18 Eylül 2015 CumaKonu: Sosyal yapı
| İLk çocukluğumda hatırladığım kurban bayramı kışa karlı zamanlara denk gelirdi.daha sonraki çocukluğumda da kurban bayramı bu zamanlara geliyordu. Kartolların çıkmaya başladığı zamanlar, kardelenlerin çayırlardan çıkmaya başladığı, tikankakalarının kızardığı daha kuşburnu olmadığı zamanlarda hatta reçel marmelat yapılmadığı zamanlarda pantaların yeriştiği salorların sarardığı dağların kırağıya büründüğü Dağ köylerinden,ohurdan,tavuskardan eşeklerle yolcuların geldiği zamanlarda öküzün gezlordan sanıkora gittiği bazı komşuların mezraya koçtuğu lükesetlerin gezlorların renk cumbuğuna döndüğü gurbetçilerin dönmeye başladığı okulların açıldığı sazvenede bile ekin kalmadığı zamanlarda kavakların sarardığı lahanaların kafa yaptığı guz şalgamlarının büyümeye başladığı harman gölgelerinde tarla başlarında kartol için kuyların kazıldığı şikerde kızılcıkların sonuna gelindiği üzümlerin narların yetiştiği hurmanların ağzımızı burduğu sabrı eminin kuru kızılcık toğladığı,kartol toplamaya başladığı Tahılı unu az komşuların ofisten buğday almaya başladığı tarla ot sap işleri azalan komşuların bucuca toplamak için meşelere gittiği Bekçi temo eminin arada görmezden geldiği arada düdük çalarak korkuttuğu Şikerde dökülen gazellerin üzerinde ayvaların düştüğü daha hatırlamadığım zamanlarda Kerem Hüsen eminin,Dodı Hasan Tayının,Dursun eminin kurbanlık getirmeye başladığı zaman işte tam bu zamanlardı. |
 |
BENİM ACIM,SENİN ACIN
Gönderen: Mustafa Gümüş Tarih: 09 Eylül 2015 ÇarşambaKonu: Sosyal yapı
| Prof.Dr.Giyasettin DEMİRHAN Bu yazı 21 Şubat 2015 tarihinde yazıldı. Köy görünüyor da köye ulaşmak için dolambaçlı yollar tercih ediliyor ya da gerçek yolları görmekte zorlanıyoruz. Durum böyle olunca her şey pahalıya mal oluyor ve kazanan yok ortada... Kaybeden ise çok ;((( BENİM ACIM, SENİN ACIN... Koltuklarda Oturmakla Problem Çözülmüyor. Hayata İçinden Bakmak Lazım... Acının da tarafı var ya... Ona şaşarım hep. Var tabi ki! Sana, en yakınına, ailene, dostuna ait acı tamamiyla sana aittir. Öyle de; tecavüz edilip öldürülen kadının, bıçak saplanan öğrencinin, kurşun sıkılan askerin ya da sivilin, yol vermedi diye başı ezilen sürücünün, daha başarılı diye kıskanılan çalışanın, inançlı ya da inançsız diye dışlanan bireyin, giyiminden dolayı "tahrik oluyorum" düşüncesinin yarattığı baskının, dahası; insan olma çabası içinde olup acı çekenlerin acısı kime ait? Öyle ya! herkesin acısı kendine... Nedense çoğunluk böyle düşünür ama yalnız kaldığında, hakkı yendiğinde, başına geldiğinde "Ah vah!" eder. İşte o zaman birbirimize olan sorumluluğumuz anımsanır. Oysa yaşamın her anı bu an... Nejat İşler iyi demiş: Berkin'e sahip çıkmakla Alevi, Fırat'a sahip çıkmakla ülkücü olunmaz. Dahası, Demirtaş'ın sözünü onaylamakla kürt, Arınç'ın sözünü takdir etmekle muhafazakar, aydınlıktan söz edince Atatürkçü, liberallikten söz edince Amerikancı, özgürlükten söz edince solcu, kadın haklarını savunmakla feminist, çobanla birlikte çay içmekle cahil, Paris'te müze gezmekle entellektüel, vb olunmaz. Diyelim ki olunur... O an için ol! Ne olur yani! Bunun özü insan olmak ama insan olmanın neresindeyiz önce ona bakmak lazım. Her sabah uyanınca, her akşam uyku öncesi... Unutmamak lazım. En zayıf olan bireydir, en özgür olması gereken de... ama birbirimizden de sorumluyuz. Ne olursak olalım. Hayalci miyim nedir? Diyelim ki öyleyim! Aklımız sermayemizdir. Mukayyet olalım. Söze gerek yok. Ben kadar, ailem kadar evime ve ülkemize aitim ama bir o kadar da dünyalıyım. Nazım Hikmet zaten özetlemiş. Kimseye söz düşmez belki ama bu sıklık bitsin deme hakkı da olmalı insanın. "Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak ve ipek bir halıya benzeyen toprak, bu cehennem, bu cennet bizim." |
 |